Opgeven is geen populaire keuze, want als je ermee kapt, heb je verloren of op z'n minst gefaald. Althans, als je je brein mag geloven. Uit onderzoek blijkt echter heel wat anders.
Wat een verfrissende kijk! Ik ben na een maand gestopt met de studie waar ik al jaren van droomde en ik heb me héél lang (als in bijna 15 jaar lang) een opgever gevoeld. Het idee dat je iets mag opgeven als het niet (meer) bij je past is niet iets waar ik mee groot geworden ben, maar dat ik mezelf wel probeer aan te leren als volwassene.
Het boek Soms is opgeven beter van Leen Dendievel vond ik ook heel boeiend.
Wat goed dat je het je probeert aan te leren; stoppen MAG en is zelfs (vaak?) de betere keus. Het wringt niet voor niets. Maar ja; het blijft lastig. En wat een goede boekentip, die ga ik in de bieb es opzoeken!
Het doet me denken aan het Japanse spreekwoord “Als je per ongeluk in de verkeerde trein bent gestapt, is het het beste om zo snel mogelijk uit te stappen”.
Heel interessant! Ik hoorde laatst een gesprek tussen Hanneke en Gijs Groenteman. Hanneke schijnt heel erg te hebben opgevoed met het motto: als je iets niks vindt, schei er dan toch gewoon mee uit. Ik vond dat zo leuk, zo verfrissend. En dus eigenlijk vaak ook heel verstandig (zegt iemand die de verkeerde studie heeft laten doorslepen tot een onhoudbare studieschuld)
Ik kan me voorstellen dat zo'n opvoeding opgeven een stuk makkelijker maakt. Die van mij is eerder: geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt.
Ik ben in mijn tweede jaar hogeschool gestopt met de studie Zakelijk Vertaler, en schakelde midden in 't jaar over naar de studie leerkracht middelbaar onderwijs om vervolgens dat beroep niet uit te oefenen. Na mijn afstuderen volgde ik een opleiding tot Algemeen Bediende, en werkte ik in een opstartend vervoersbedrijf van 3 personen, inclusief mezelf. Deze job stopte ik al na 2 maanden, want ik kon niet overweg met de arrogante baas. Daarna werkte ik een half jaar bij een bank, maar daar stopte ik ook omdat de vereisten van de job niet overeenkwamen met mijn waarden. Nu werk ik al 13 jaar als administratief bediende in de jeugdzorg en doe mijn job heel graag. Ondertussen ook wel weer een diploma Maatschappelijk Werk erbij behaald, maar ik koos ervoor om toch mijn administratieve job te blijven doen. Ik zie 'stoppen' niet als iets negatiefs, soms past iets gewoon niet (meer) bij jou. Dan is het juist moedig om van richting te veranderen.
Dankjewel voor je mooie comment Myriam! Wat geweldig dat je zoveel geprobeerd hebt ook, het is inderdaad lang niet zo negatief als soms wordt gedacht, maar eerder moedig. Knap dat je zelf zo vaak voelde; dit is het niet, en dan ook de knop durfde om te draaien. Dat is namelijk lang niet altijd zo makkelijk.
Wat een fijne boekentips, ik heb ze meteen opgeslagen, ook die van Annelies hierboven. Bedankt voor dit stuk en ook fijn om de comments te lezen van andere ‘quitters’. Zelf ben ik met een specialisatie opleiding tot psychotherapeut van 4 jaar gestopt na 1 jaar, omdat ik er totaal ongelukkig van werd. Terwijl ik jaren dacht dat dat de holy grail was. Heb er hier op Substack over geschreven, juist ook in de hoop op het vinden van herkenning en erkenning in het stoppen en de worsteling die daarbij komt kijken. Dit is de link: https://open.substack.com/pub/mindofmine86/p/het-carrierepad-van-een-psycholoog-446?r=2gm0kj&utm_medium=ios
Occhhhhhh en juist die verwachting of druk van wat een holy grail moet zijn, maakt zo'n besluit er niet makkelijker op. Dapper dat je toch hebt besloten een andere route te kiezen!
Oke dus ik moet wel stoppen met die kantoorbaan en naar een zonnig land verhuizen om daar boeken die niemand gaat lezen te schrijven is wat je eigenlijk zegt? Toch??
Wat een verfrissende kijk! Ik ben na een maand gestopt met de studie waar ik al jaren van droomde en ik heb me héél lang (als in bijna 15 jaar lang) een opgever gevoeld. Het idee dat je iets mag opgeven als het niet (meer) bij je past is niet iets waar ik mee groot geworden ben, maar dat ik mezelf wel probeer aan te leren als volwassene.
Het boek Soms is opgeven beter van Leen Dendievel vond ik ook heel boeiend.
Wat goed dat je het je probeert aan te leren; stoppen MAG en is zelfs (vaak?) de betere keus. Het wringt niet voor niets. Maar ja; het blijft lastig. En wat een goede boekentip, die ga ik in de bieb es opzoeken!
Merci voor dit verfrissend artikel!
Het doet me denken aan het Japanse spreekwoord “Als je per ongeluk in de verkeerde trein bent gestapt, is het het beste om zo snel mogelijk uit te stappen”.
Dat spreekwoord kende ik niet, maar sluit hier absoluut naadloos bij aan!
Heel interessant! Ik hoorde laatst een gesprek tussen Hanneke en Gijs Groenteman. Hanneke schijnt heel erg te hebben opgevoed met het motto: als je iets niks vindt, schei er dan toch gewoon mee uit. Ik vond dat zo leuk, zo verfrissend. En dus eigenlijk vaak ook heel verstandig (zegt iemand die de verkeerde studie heeft laten doorslepen tot een onhoudbare studieschuld)
Ik kan me voorstellen dat zo'n opvoeding opgeven een stuk makkelijker maakt. Die van mij is eerder: geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt.
Ik ben in mijn tweede jaar hogeschool gestopt met de studie Zakelijk Vertaler, en schakelde midden in 't jaar over naar de studie leerkracht middelbaar onderwijs om vervolgens dat beroep niet uit te oefenen. Na mijn afstuderen volgde ik een opleiding tot Algemeen Bediende, en werkte ik in een opstartend vervoersbedrijf van 3 personen, inclusief mezelf. Deze job stopte ik al na 2 maanden, want ik kon niet overweg met de arrogante baas. Daarna werkte ik een half jaar bij een bank, maar daar stopte ik ook omdat de vereisten van de job niet overeenkwamen met mijn waarden. Nu werk ik al 13 jaar als administratief bediende in de jeugdzorg en doe mijn job heel graag. Ondertussen ook wel weer een diploma Maatschappelijk Werk erbij behaald, maar ik koos ervoor om toch mijn administratieve job te blijven doen. Ik zie 'stoppen' niet als iets negatiefs, soms past iets gewoon niet (meer) bij jou. Dan is het juist moedig om van richting te veranderen.
Dankjewel voor je mooie comment Myriam! Wat geweldig dat je zoveel geprobeerd hebt ook, het is inderdaad lang niet zo negatief als soms wordt gedacht, maar eerder moedig. Knap dat je zelf zo vaak voelde; dit is het niet, en dan ook de knop durfde om te draaien. Dat is namelijk lang niet altijd zo makkelijk.
Wat een fijne boekentips, ik heb ze meteen opgeslagen, ook die van Annelies hierboven. Bedankt voor dit stuk en ook fijn om de comments te lezen van andere ‘quitters’. Zelf ben ik met een specialisatie opleiding tot psychotherapeut van 4 jaar gestopt na 1 jaar, omdat ik er totaal ongelukkig van werd. Terwijl ik jaren dacht dat dat de holy grail was. Heb er hier op Substack over geschreven, juist ook in de hoop op het vinden van herkenning en erkenning in het stoppen en de worsteling die daarbij komt kijken. Dit is de link: https://open.substack.com/pub/mindofmine86/p/het-carrierepad-van-een-psycholoog-446?r=2gm0kj&utm_medium=ios
Occhhhhhh en juist die verwachting of druk van wat een holy grail moet zijn, maakt zo'n besluit er niet makkelijker op. Dapper dat je toch hebt besloten een andere route te kiezen!
Oke dus ik moet wel stoppen met die kantoorbaan en naar een zonnig land verhuizen om daar boeken die niemand gaat lezen te schrijven is wat je eigenlijk zegt? Toch??
(Heel goed verhaal weer Lisanne!)
Ik zou jouw boek ontzettend lezen!!!!